وقتی در فضا می میرید برای بدن شما چه اتفاقی می افتد؟

وقتی در فضا می میرید برای بدن شما چه اتفاقی می افتد؟
و آیا استعمارگران مریخ باید اجازه داشته باشند که یکدیگر را بخورند؟ اگرچه آنها دوست ندارند در مورد آن صحبت کنند، اما فضانوردان ناسا برای مرگ یک خدمه آماده می شوند. ناسا
اشتراک گذاری

در 21 ژوئیه 1969، زمانی که خدمه آپولو 11 قرار بود پس از بازدید 22 ساعته از سطح ماه خارج شوند، دو سخنرانی روی میز رئیس جمهور ریچارد نیکسون گذاشته شد. در این سخنرانی احتیاطی آمده است: «سرنوشت مقرر کرده است که مردانی که برای اکتشاف به ماه رفته‌اند، در ماه بمانند تا در آرامش استراحت کنند. آیا باز آلدرین و نیل آرمسترانگ بقیه روزهای خود را با خیره شدن به درخشش آبی زمین از فاصله 250000 مایلی زندگی خواهند کرد؟

از زمانی که بشر برای اولین بار خود را به راکت بست، ما تنها 18 نفر را در فضا از دست داده ایم – از جمله 14 فضانورد ناسا. این نسبتاً پایین است، با توجه به تاریخچه ما در انفجار مردم به فضا بدون اینکه کاملاً بدانیم چه اتفاقی خواهد افتاد. هنگامی که تلفات رخ می دهد، کل خدمه جان خود را از دست داده اند و هیچ کس برای نجات باقی نمانده است. اما هرچه به ماموریت انسانی به مریخ نزدیک‌تر می‌شویم، احتمال بیشتری وجود دارد که افراد بمیرند – چه در راه باشد، چه در حین زندگی در محیط‌های سخت یا دلایل دیگر. و هر مشکلی که در مریخ به وجود می‌آید – مثلاً مسائل فنی یا کمبود غذا – می‌تواند کل خدمه یا مستعمره را سرگردان کند و برای خود محافظت کند.

هیچ طرح شهرک سازی در ناسا مورد بحث قرار نمی گیرد (فعلاً آن ها را به گروه های خصوصی مانند Mars One بسپارید)، اما یک ماموریت خدمه مدتی است که در حال انجام است و می تواند در اوایل دهه 2040 فرود آید. . «سفر به مریخ» ناسا یک سفر رفت و برگشت سه ساله تخمینی را نقل می کند که زمان زیادی را برای اشتباه کردن هر تعدادی از چیزها باقی می گذارد.

پل ولپ، متخصص اخلاق زیستی دانشگاه اموری، می گوید: «سوال واقعی جالب این است که اگر [مرگ] در یک مأموریت به مریخ یا ایستگاه فضایی قمری اتفاق بیفتد، چه اتفاقی می افتد. چه اتفاقی می‌افتد وقتی ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد تا جسمی بتواند به زمین بازگردد – یا در جایی که اصلاً بازگرداندن بدن غیرعملی باشد؟

فضانوردان امروزی از طریق سایوز روسی به فضا سفر می کنند، سپس چند ماه را در ایستگاه فضایی بین المللی سپری می کنند. از آنجایی که فضانوردان در زمان پرتاب از سلامتی بی عیب و نقص برخوردار هستند، مرگ خدمه ایستگاه فضایی بین المللی احتمالاً در اثر تصادف در حین راهپیمایی فضایی رخ می دهد.

کریس هادفیلد، فضانورد کانادایی و فرمانده سابق ایستگاه فضایی بین‌المللی، می‌گوید: «در بدترین حالت، اتفاقی در طول پیاده‌روی فضایی رخ می‌دهد. ممکن است ناگهان یک شهاب سنگ کوچک به شما برخورد کند، و هیچ کاری نمی توانید در مورد آن انجام دهید. ممکن است کت و شلوار شما را سوراخ کند و در عرض چند ثانیه شما ناتوان شوید.”

این فضانورد فرضی فقط 15 ثانیه فرصت داشت تا هوشیاری خود را از دست بدهد. قبل از اینکه یخ بزنند، به احتمال زیاد در اثر خفگی یا رفع فشار می مردند. 10 ثانیه قرار گرفتن در معرض خلاء فضا، آب موجود در پوست و خون آنها را وادار به تبخیر می کند، در حالی که بدن آنها مانند بالونی که با هوا پر می شود به سمت بیرون منبسط می شود. ریه‌های آن‌ها فرو می‌ریخت و بعد از 30 ثانیه فلج می‌شدند – اگر تا این لحظه نمرده بودند.

احتمال مرگ در ایستگاه فضایی بین‌المللی کم است و قبلاً چنین اتفاقی نیفتاده است. اما اگر این کار را می کرد فضانوردان زنده چه کار می کردند؟

برای بدترین ها آماده شوید
ISS و فضانورد شاتل تری ویرتز دو اکسپدیشن در ایستگاه فضایی و یک ماموریت در شاتل فضایی انجام دادند. در مجموع 213 روز در فضا بوده است. اما فضانورد می‌گوید که هرگز برای کنترل جسد مرده در فضا آموزش ندیده است. من برای نجات مردم مقدار زیادی آموزش پزشکی انجام دادم، اما نه برای این.

بیانیه رسمی ناسا به Popular Science در مورد این موضوع چیزهای زیادی را به جای گذاشت:

ناسا برای تمام خطرات دوردست برنامه های اضطراری آماده نمی کند. پاسخ ناسا به هر وضعیت برنامه‌ریزی نشده در مدار در یک فرآیند مشارکتی بلادرنگ بین اداره عملیات پرواز، اداره سلامت و عملکرد انسان، رهبری ناسا و شرکای بین‌المللی ما تعیین می‌شود.»

ویرتس می‌گوید: «در 16 سالی که فضانورد بودم، به یاد نمی‌آورم که با فضانورد دیگری درباره احتمال مرگ صحبت کرده باشم. همه ما می‌دانیم که این یک احتمال است، اما درباره فیل در اتاق صحبتی نشده است.»

فضانورد در راهپیمایی فضایی
اگرچه آنها دوست ندارند در مورد آن صحبت کنند، اما فضانوردان ناسا برای مرگ یک خدمه آماده می شوند. ناسا
اما سیاست دور از چشم ناسا در مورد مرگ ممکن است عادی نباشد. فرمانده هادفیلد به Popular Science می‌گوید که تمام شرکای بین‌المللی که برای ماموریت‌های ISS (از جمله JAXA و ESA) آموزش می‌دهند، در واقع برای مرگ یک خدمه آماده می‌شوند.

او می‌گوید: «ما این چیزها را به نام «شبیه‌سازی‌های اقتضایی» داریم که در آن بحث می‌کنیم با بدن چه کنیم.

هادفیلد در کتاب خود به نام «راهنمای فضانوردان برای زندگی» به این «شبیه‌سازی‌های مرگ» می‌پردازد. او صحنه را تنظیم می کند: «کنترل ماموریت: «ما به تازگی از ایستگاه خبر دریافت کردیم: کریس مرده است.» بلافاصله، مردم شروع به حل مشکل می کنند. باشه با جسدش چیکار کنیم